پي‌نوشت: اين پست حاوي اشتباه است؛ پست بعدي را ببينيد لطفاً
احتمالاً در خبرها درباره اعتصاب و تحصن اخير كارگران كشت و صنعت هفت تپه خوزستان خوانده‌ايد؛ مجتمع صنعتي‌اي كه يكي از بزرگ‌ترين واحدهاي كشت و صنعت كشور به‌شمار مي‌رود. الان نزديك به 7 ماه است كه كارگران كشت و صنعت هفت تپه درگير اعتصاب و اعتراض مكرر براي گرفتن حقوق معوقه خود هستند. بخشي از اعتراضات كارگران هم مربوط است به خواست بازگرداندن امكاناتي نظير خانه‌هاي سازماني كه بنابر بعضي از اخبار ظاهراً پس از خصوصي‌سازي شركت در سال 1382 از آن‌ها گرفته شده است
از قرار وضعيت توليد شركت بسيار بد است؛ زماني اين شركت سالانه 120 هزار تن در سال توليد شكر داشته است، ولي اكنون به روايتي 36 هزار تن و به روايت ديگر 50 هزار تن توليد دارد. در هر حال با عدم پرداخت دو ماه و نيم حقوق، وضع معيشت نزديك به 5500 كارگر اين مجتمع بسيار وخيم شده است.
سواي قضيه خصوصي‌سازي و تاثير آن بر روند توليد اين شركت كه برخي آن را علتي براي مشكلات اخير شركت مي‌دانند، و خصوصاً با سير خصوصي‌سازي اخير جاي كنكاش بيس‌تري دارد، نكته‌اي ديگري هم در مورد وضع بد توليد اين شركت از قول نماينده شوش دانيال در مورد واردات شكر در سال گذشته در خبرها آمده بود كه در مصاحبه‌اي هم كه راديو برابري با يكي از تحصن كنندگان جلوي فرمانداري شوش انجام داد به نوعي به همين موضوع اشاره شده است. مسئله اين است كه ظاهراً در سال گذشته همزمان با ارزان شدن شكر در بازار جهاني، دولت و "بخش خصوصي" معادل 5 برابر مصرف داخلي شكر به كشور وارد كرده‌اند. و نيمي از اين حجم واردات كار خود وزارت بازرگاني دولت جمهوري اسلامي بوده است؛ يعني دولت به تنهايي 2/5 برابر مصرف داخلي، شكر وارد كرده كه احتمالاً همين براي ورشكست كردن صنعت داخلي مي‌تواند كافي باشد؛ سواي اين‌كه مجوز واردات باقي اين حجم را هم باز دولت براي "بخش خصوصي" صادر كرده است؛
به‌عنوان مصرف كننده عادي شكر در اين مملكت ما مي‌دانيم كه قيمت اين محصول در بازار پايين نيامده؛ پس اين حجم واردات انبار شده است. پر شدن سيلوها از شكر وارداتي هم يعني اين‌كه ديگر جايي براي خريد شكر توليد داخل نمانده است؛ مضاف بر اين‌كه شكر توليد داخل به گفته همان كارگر مصاحبه شونده در حال حاضر قيمت تمام شده بيش‌تري دارد. بايد پرسيد كه چه كسي و با كدام معيار "عدالت‌طلبانه" چنين تصميمي گرفته است؟ و البته بايد پرسيد كه سود چنين تصميمي به جيب چه كساني مي‌رود؟
انتظار پاسخي به اين پرسش‌ها نمي‌رود، در تمام رسانه‌هاي رسمي نه صحبتي از چنين پرسش‌هايي است و نه از اعتصاب كارگران هفت تپه و گرسنگي فرزندان‌شان ... شهر در امن و امان است
لينك‌هاي مرتبط
خبر يكشنبه راديو زمانه
خبر يكشنبه راديو فردا
اولين گزارش راديو برابري در روز يكشنبه
دومين گزارش راديو برابري در روز يكشنبه
گزارش روز دوشنبه راديو برابري
احتمالاً در خبرها درباره اعتصاب و تحصن اخير كارگران كشت و صنعت هفت تپه خوزستان خوانده‌ايد؛ مجتمع صنعتي‌اي كه يكي از بزرگ‌ترين واحدهاي كشت و صنعت كشور به‌شمار مي‌رود. الان نزديك به 7 ماه است كه كارگران كشت و صنعت هفت تپه درگير اعتصاب و اعتراض مكرر براي گرفتن حقوق معوقه خود هستند. بخشي از اعتراضات كارگران هم مربوط است به خواست بازگرداندن امكاناتي نظير خانه‌هاي سازماني كه بنابر بعضي از اخبار ظاهراً پس از خصوصي‌سازي شركت در سال 1382 از آن‌ها گرفته شده است
از قرار وضعيت توليد شركت بسيار بد است؛ زماني اين شركت سالانه 120 هزار تن در سال توليد شكر داشته است، ولي اكنون به روايتي 36 هزار تن و به روايت ديگر 50 هزار تن توليد دارد. در هر حال با عدم پرداخت دو ماه و نيم حقوق، وضع معيشت نزديك به 5500 كارگر اين مجتمع بسيار وخيم شده است.
سواي قضيه خصوصي‌سازي و تاثير آن بر روند توليد اين شركت كه برخي آن را علتي براي مشكلات اخير شركت مي‌دانند، و خصوصاً با سير خصوصي‌سازي اخير جاي كنكاش بيس‌تري دارد، نكته‌اي ديگري هم در مورد وضع بد توليد اين شركت از قول نماينده شوش دانيال در مورد واردات شكر در سال گذشته در خبرها آمده بود كه در مصاحبه‌اي هم كه راديو برابري با يكي از تحصن كنندگان جلوي فرمانداري شوش انجام داد به نوعي به همين موضوع اشاره شده است. مسئله اين است كه ظاهراً در سال گذشته همزمان با ارزان شدن شكر در بازار جهاني، دولت و "بخش خصوصي" معادل 5 برابر مصرف داخلي شكر به كشور وارد كرده‌اند. و نيمي از اين حجم واردات كار خود وزارت بازرگاني دولت جمهوري اسلامي بوده است؛ يعني دولت به تنهايي 2/5 برابر مصرف داخلي، شكر وارد كرده كه احتمالاً همين براي ورشكست كردن صنعت داخلي مي‌تواند كافي باشد؛ سواي اين‌كه مجوز واردات باقي اين حجم را هم باز دولت براي "بخش خصوصي" صادر كرده است؛
جاسم ساعدی نماینده شوش دانیال در مجلس ایران در اردیبهشت ماه گذشته در مصاحبه با خبرگزاری‌های داخلی ایران گفته بود "در حالی كه نیاز كشور شكر وارداتی 400 هزار تن است، بیش از 2 میلیون تن شكر وارد كشور شد". به گفته او در این حجم واردات " یك میلیون تن آن را وزارت بازرگانی و بیش از یك میلیون تن هم توسط بخش خصوصی شكر وارد كشور شد." ساعدی همچنین گفته بود كه : یك دلیل عمده واردات بی حد و حصر شكر، كاهش قیمت جهانی آن از هر تن 400 دلار به 350 دلار بود، علت دیگر هم بحث اضطرار برای ذخیره سازی شكر بود كه متأسفانه كاهش تعرفه و اقدام به واردات شكر در فصل برداشت چغندر و تولید شكر انجام شد
به‌عنوان مصرف كننده عادي شكر در اين مملكت ما مي‌دانيم كه قيمت اين محصول در بازار پايين نيامده؛ پس اين حجم واردات انبار شده است. پر شدن سيلوها از شكر وارداتي هم يعني اين‌كه ديگر جايي براي خريد شكر توليد داخل نمانده است؛ مضاف بر اين‌كه شكر توليد داخل به گفته همان كارگر مصاحبه شونده در حال حاضر قيمت تمام شده بيش‌تري دارد. بايد پرسيد كه چه كسي و با كدام معيار "عدالت‌طلبانه" چنين تصميمي گرفته است؟ و البته بايد پرسيد كه سود چنين تصميمي به جيب چه كساني مي‌رود؟
انتظار پاسخي به اين پرسش‌ها نمي‌رود، در تمام رسانه‌هاي رسمي نه صحبتي از چنين پرسش‌هايي است و نه از اعتصاب كارگران هفت تپه و گرسنگي فرزندان‌شان ... شهر در امن و امان است
لينك‌هاي مرتبط
خبر يكشنبه راديو زمانه
خبر يكشنبه راديو فردا
اولين گزارش راديو برابري در روز يكشنبه
دومين گزارش راديو برابري در روز يكشنبه
گزارش روز دوشنبه راديو برابري
۱ نظر:
خبری که شما نوشته ايد يک خطای آماری فاحش دارد و آن اينکه ۵ برابر نياز داخلی واردات داشته ايم. اصل قضيه آن است که تفاضل توليد داخل و تقاضای کشور همان ۴۰۰ هزار تن بوده است اما ۲ ميليون تن واردات داشته ايم. تقاضای داخل هم چيزی حدود همان ۲ ميليون تن است. با اين وجود باز هم قضیه دردناک هست.
ارسال یک نظر