در حمله‌هاي تروريستي ديروز و امروز در عراق دست‌كم 90 ايراني كشته شده‌اند و ده‌ها نفر ديگر زخمي شده‌اند. حمله امروز كه در آن 25 ايراني كشته شده‌اند، يك مكان مذهبي شيعي را هدف گرفته، و بمب گذاري ديروز كه در آن 65 نفر كشته شدند، مشخصاً با هدف كشتار زايران ايراني صورت گرفته.
درست سه روز پيش از نخستين حمله، پيام صوتي‌اي از سوي ظواهري منتشر شد كه نسبت به تفاهم ايران و آمريكا هشدار داده بود. از فحواي هشدار اين‌طور برمي‌آمد كه نگراني القاعده به همكاري ايران و آمريكا درباره عراق برمي‌گردد.
با اين همه شايد چنين خشونتي صرفاً به "احتمال" همكاري دو كشور درباره عراق برنگردد؛ شايد بتوان چنين خون‌ريزي‌اي را هشداري درباره همكاري احتمالي ايران و آمريكا عليه القاعده در منطقه‌اي وسيع‌تر ديد كه مرزهاي شرقي ايران را هم در برمي‌گيرد؛ يعني پاكستان هم.
هم‌زمان با كشتار ايرانيان در عراق، خبر مي‌رسد كه طالبان پاكستاني به 100 كيلومتري پايتخت رسيده‌اند (به اندازه فاصله تهران قم). ارتش پاكستان در دو روز گذشته به آن‌ها هشدار داده كه از منطقه مورد نظر (بونير) خارج شوند.
اين‌كه نيروهاي مسلح شورشي در فاصله 100 كيلومتري پايتخت باشند، و هنوز "هشدار" دريافت كنند، نشانه صريحي از ضعف دولت مركزي است. دولت ايران هنوز هيچ ابراز نگراني‌اي درباره تحولات اخير در پاكستان نداشته؛ احتمالاً تحولات در كشور همسايه‌اي كه 100 كلاهك هسته‌اي دارد، و ممكن است دولتش به دست افراطيون ضد همه چيز (از جمله ضد شيعه) سقوط كند، ربطي به ما ندارد.
وزير خارجه آمريكا گفته كه اوضاع پاكستان خطري مهلك براي جهان است. همكاري احتمالي ايران و آمريكا درباره پاكستان، و خصوصاً در جهت تقويت افغانستان دربرابر خطر طالبان داخلي و طالبان پاكستاني، ممكن است قدري از اين خطر بكاهد. آيا اين احتمال نوعي تخيل است!؟
كشتار زايران ايراني، پيش درآمد وقوع چنين خطري است، ابعاد خطر مي‌تواند بسيار فراتر از اين‌ها باشد.
پي‌نوشت: طالبان پس مذاكره رهبران‌شان با مقامات ايالتي و درگيري‌اي كه در آن يك سرباز دولتي كشته شده از بونير برگشته‌اند؛ قدرت‌نمايي انجام شده.
درست سه روز پيش از نخستين حمله، پيام صوتي‌اي از سوي ظواهري منتشر شد كه نسبت به تفاهم ايران و آمريكا هشدار داده بود. از فحواي هشدار اين‌طور برمي‌آمد كه نگراني القاعده به همكاري ايران و آمريكا درباره عراق برمي‌گردد.
با اين همه شايد چنين خشونتي صرفاً به "احتمال" همكاري دو كشور درباره عراق برنگردد؛ شايد بتوان چنين خون‌ريزي‌اي را هشداري درباره همكاري احتمالي ايران و آمريكا عليه القاعده در منطقه‌اي وسيع‌تر ديد كه مرزهاي شرقي ايران را هم در برمي‌گيرد؛ يعني پاكستان هم.
هم‌زمان با كشتار ايرانيان در عراق، خبر مي‌رسد كه طالبان پاكستاني به 100 كيلومتري پايتخت رسيده‌اند (به اندازه فاصله تهران قم). ارتش پاكستان در دو روز گذشته به آن‌ها هشدار داده كه از منطقه مورد نظر (بونير) خارج شوند.
اين‌كه نيروهاي مسلح شورشي در فاصله 100 كيلومتري پايتخت باشند، و هنوز "هشدار" دريافت كنند، نشانه صريحي از ضعف دولت مركزي است. دولت ايران هنوز هيچ ابراز نگراني‌اي درباره تحولات اخير در پاكستان نداشته؛ احتمالاً تحولات در كشور همسايه‌اي كه 100 كلاهك هسته‌اي دارد، و ممكن است دولتش به دست افراطيون ضد همه چيز (از جمله ضد شيعه) سقوط كند، ربطي به ما ندارد.
وزير خارجه آمريكا گفته كه اوضاع پاكستان خطري مهلك براي جهان است. همكاري احتمالي ايران و آمريكا درباره پاكستان، و خصوصاً در جهت تقويت افغانستان دربرابر خطر طالبان داخلي و طالبان پاكستاني، ممكن است قدري از اين خطر بكاهد. آيا اين احتمال نوعي تخيل است!؟
كشتار زايران ايراني، پيش درآمد وقوع چنين خطري است، ابعاد خطر مي‌تواند بسيار فراتر از اين‌ها باشد.
پي‌نوشت: طالبان پس مذاكره رهبران‌شان با مقامات ايالتي و درگيري‌اي كه در آن يك سرباز دولتي كشته شده از بونير برگشته‌اند؛ قدرت‌نمايي انجام شده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر