مثل یک جراحی ممکن است خونریزی‌هایی داشته باشد

احمد جنتي، خطبه‌هاي نماز جمعه تهران در 22 آبان 1388:

طرح تحول اقتصادی قطعاً آثار تورمی به ویژه در مقاطع اولیه خواهد داشت که باید به حداقل برسد، ولی به هر حال مردم باید آمادگی اجرای این طرح را داشته باشند و به مسوولان کمک کنند.

[...] ما باید صداقت داشته باشیم و عیب‌های موجود در اجرای این طرح را نیز به مردم بگوییم و به سوالات پاسخ دهیم؛ بنابراین باید از ناشی‌گری‌ها اجتناب کرد؛ چراکه کار، کار آسانی نیست که به دست هرکس بدهیم و افرادی که وارد می‌شوند، باید ماهرانه حرکت کنند.
[...] یک جراحی اقتصادی، یک کار زیربنایی و یک تحول قرار است انجام شود که این حرکت ابزارهایی لازم دارد، من به خاطر ندارم که در طول 30 سال پس از انقلاب اسلامی چنین تحولی صورت گرفته باشد.
[...] این طرح مثل یک جراحی ممکن است خونریزی‌هایی داشته باشد، ولی باید به حداقل رسانده شود؛ ولی این‌که فکر کنیم می‌شود سرنوشت اقتصادی یک مملکت را دگرگون کرد و آب هم از آب تکان نخورد، درست نیست. دولت‌های قبلی نیز می‌گفتند که این کار درست است و باید انجام شود ولی هیچ کدام شهامت و جرات این کار را نداشتند.
[...] اختلاف نظرها در این زمینه باید کم شود و به حداقل برسد و اگر هم جایی اختلاف نظری وجود داشت، مرجع تصمیم‌گیری در نهایت رهبری است. صداوسیما نیز باید عواقب و جزئیات این طرح را تشریح کند تا همه‌ مردم و نخبگان متوجه شوند.
[...] در راه اجرای این طرح مسلماً حرکت‌های شیطنت‌آمیز انجام می‌شود، یک عده نمی‌خواهند این طرح اجرا شود؛ چراکه یا موافق آن نیستند و فکر می‌کنند طرح درستی نیست یا این‌که می‌خواهند شیطنت سیاسی کنند و باید با این فتنه‌ها و شیطنت‌ها مبارزه شود.

استفاده از استعاره پزشكي و جراحي در سياست سابقه طولاني دارد، و خصوصاً نزد فقها در چند دهه اخير يكي از محبوب‌ترين استعاره‌ها و روش‌هاي توجيه بوده است. در جراحي خوني كه ريخته مي‌شود مشروع است. خوني كه ريخته مي‌شود بي عيب است و مي‌توان با چشم‌داشت به "بهبود"ي كه قرار است حاصل شود، زخم و جراحت و خون را "موجه" دانست.

حالا اين‌جا قرار است چه "خون"ي ريخته شود؟ بهاي اهداف طرح تحول را چه كساني بايد با زندگي‌هاشان بپردازند؟ اگر نخواهند به خاطر رسيدن به اهداف طرح تحول چنين هزينه‌اي بدهند چه؟

اگر آن‌كه بايد هزينه بدهد، تشخيص و تجويز اين پزشك را قبول نداشته باشد و اصلاً او را به درمان‌گري نشناسد چه؟ اگر ترجيح بدهد به درد خود بميرد و زير اين تيغ نرود چه؟ اگر ما اين "تحول بزرگ" را كه "ممكن است خون‌ريزي‌هايي داشته باشد" نخواهيم چه كسي را بايد ببينيم؟ مجلسي كه مصوبه چهارشنبه خود را شنبه بعدش نقض مي‌كند؟ يا دبير شوراي نگهبان كه هنوز مصوبه براي بررسي به دستش نرسيده دارد از آن دفاع مي‌كند و عواقب و خون‌ريزي‌هاي "جراحي" را هم توجيه مي‌كند؟