در روز کارگر ۴۰ نفر از افراد حاضر در تعاونی کارگران فلزکار مکانیک را بازداشت کردند. اما در همان شب تعدادی از آنها را آزاد کردند، ولی ۱۶ نفر را، ماموران با خود به زندان اوین بردند که هنوز هیچیک از آنها آزاد نشده‌اند. بعضی ها میگویند که آنها در بند ۲۰۲ هستند، عده دیگری میگویند که آنها به همراه کسانی که در پارک لاله بازداشت شده‌اند، همگی در بند ۲۴۰ هستند.
پدر من نیز جز ۱۶ نفری است که هنوز آزاد نشده است. به ما گفته بودند، پدرم بهمراه بقیه کارگران زندانی، روز شنبه آزاد میشود ولی آزاد نشد، یعنی هیچکس را آزاد نکردند. بجای اینکه آنها را آزاد کنند ملاقات تعدادی از خانوادها را قطع کردند. تنها در روز چهار شنبه گذشته به ٣ نفر اجازه ملاقات دادند. تا آنروز دو، سه بار به زندانیان اجازه داده بودند از طریق تلفن با خانواده هایشان ارتباط برقرار کنند اما از چهارشنبه گذشته کلیه ارتباطات تلفنی خانواده ها را قطع کره‌اند.
از بستگان کارگران و افراد زندانی امروز شنیدم که هنوز هیچکس را آزاد نکرده‌اند.آنها می گفتند کسانی که آزاد شده‌اند، افرادی بودند که رهگذر یا کسانی هستند که بطور اتفاقی دستگیر شده بودند. ما از روز ۱۲ اردیبهشت، هر روز برای آزادی کارگران زندانی اجتماع کرده یا به ارگانهای مختلف مراجعه کرده‌ایم اما بما یا وعده داده‌اند یا می گویند هنوز پرونده آنها تکمیل و بررسی، نشده است. امروز ۲ شنبه (۲۱ اردیبهشت) رفته بودیم مرکز شورای عالی قضایی و دادخواستی را به آنها دادیم. می گفتند قرار است بعضی از زنان زندانی را با گرفتن وثیقه آزاد کنند. اما تا آخر وقت امروز، تا ما در آنجا بودیم کسی آزاد نشده بود. وکیل هم گرفته‌ایم.امیدواریم نتیجه بگیریم.
خیلی از خانواده تنها نان آور خود را فعلا از دست داده‌اند. بزودی آخر ماه میشود، باید کرایه خانه بدهند، فرزند مدرسه‌ای و دانشگاهی دارند، با این هزینه های زندگی نمیدانند چکار باید بکنند. اگر نان آوران خانوادها آزاد نشوند خانوادهای کارگران زندانی با دشواری های زیادی باید سر کنند. خوشبختانه با این حال همبستگی و پیگیری خانواده ها تا حالا خیلی خوب بوده است. امیدوارم این همبستگی و پیگیری، تا خلاصی همه کسانی که در زندان هستند ادامه پیدا کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر